μουχρώνω

1. (ως τριτοπρόσ.) μουχρώνει

αρχίζει να νυχτώνει να πέφτει το σκοτάδι, σουρουπώνει, βραδιάζει («μόλις άρχισε να μουχρώνει, ο ουρανός πήρε ένα ωραίο χρώμα»)

2. (η μτχ. αρσ. μέσ. παρκμ.) μουχρωμένος

σκοτεινός («έφευγε η μέρα πια κι ο μουχρωμένος αγέρας εξαλάφρωσε απ' τους κόπους τα ζωντανά τής γης», Καζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μουχρός*].